آغاز فصلی نوست ، آزمایشی دیگر.. مگر میتوان رهروی راهی بهتر بود؟

هنوز هم پشت این سطرهای شکسته منم که ایستاده ام.هنوز هم به شب خیره می شوم اما در تاریکی پی کسی نمی گردم .هنوز گاهی خواب می بینم اما خوابهایم تاریک تر از آنند که سایه ای از آنها عبور کند .می دانی...بدم نمی آمد سازم را با آواز تو کوک کنم. اما ساز من این دستهای خالی ست. سخت می شود که مشق نام تو کنم..

از که می گویی حکایت ؟ شهر دل خالی است! خاموش است . برکه ارام است و غمگین ! شهرزاد قصه گو تنهاست ! نغمه های اشنایی مرده بر لبهای کوچه ! نه صدایی ! نه دگر آوای گرم اشنایی بر خیابان های ساکت ! مانده تنها رد پایی.!